Αρχείο για 13.01.2009
Γ.Χ. Ώντεν, Ισπανία
Posted in Μουσείο Μοντέρνας Ποιήσεως on 13.01.2009 by korinnnaΚ.Π. Καβάφης, Επιθυμίες
Posted in Τετράδιο παλαιών θαυμάτων on 13.01.2009 by statios
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
Και τα ‘κλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
Με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά-
Έτσ’ οι επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
Χωρίς να εκπληρωθούν. Χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
Της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
Πέρσιος, Λόγος πολεμικός για όσους διακηρύττουν ότι η τέχνη δεν είναι κοινωνικό προϊόν
Posted in Φέιγ βολάν & Διακηρύξεις on 13.01.2009 by perssiossΚύριοι
Πρέπει να εθελοτυφλείτε συνειδητά για να πιστεύετε ότι η τέχνη δεν είναι κοινωνικό προϊόν, πάρα προϊόν μιας ομάδας πεφωτισμένων ανθρώπων που η έμπνευσή τους εκπορεύεται κατευθείαν από το Άγιο Πνεύμα.
Πέρσιος, Πιο χαμηλά…
Posted in Εκ της Παραγωγής μας on 13.01.2009 by perssiossΠιο χαμηλά,
απ’ τα κτήρια που τινάζονται και ξεπλένει ο τιμαλφής ουρανός
και τις ασφάλτους που διαβρώνονται απ’ τη βλάστηση,
μ’ ένα βόμβο που διώχνει τις αναμνήσεις μας,
διασχίζει και συντρίβει λείψανα ανδρείων με σπόρους πoταμών,
και με ζητιάνους, κόλακες μοναδικούς της ποταπής μας τύχης,
μας στέλνει άοπλους στις μάχες
– το Μετρό !!
Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Αρχαϊκός κορμός Απόλλωνος
Posted in Μουσείο Μοντέρνας Ποιήσεως on 13.01.2009 by il NotaroΔεν το γνωρίσαμε το ανήκουστο κεφάλι
όπου μεστώναν των ματιών του οι βολβοί.
Όμως το στήθος του φλογίζει σαν κερί
κι εκεί το βλέμμα, ριζωμένο τώρα σ’ άλλη
θέση, ζει και διαρκεί. Το στέρνο, αλλιώς,
δεν θα σε τύφλωνε, κι απ’ την καμπή του ισχίου
δεν θα κυλούσε ενός γέλιου ο μορφασμός
ώς το σημείο που ήταν πρώτα του μορίου.
Αλλιώς, η πέτρα θα ‘στεκε ανάπηρη, μισή
κάτω απ’ τους ώμους που ερειπώθηκαν στην πτώση
και δεν θα σπίθιζε όπως άγρια λεοντή
ούτε σαν έκρηξη άστρου από παντού με τόση
λάμψη : γιατί το κάθε τι από δώ σε βλέπει,
η κάθε μια γωνιά. Ζωή ν’ αλλάξεις πρέπει.
Μετάφραση Κώστα Κουτσουρέλη
Α.Κ. Ραμάνουτζαν, Συμβάσεις απελπισίας
Posted in Παραμεταφράσεις on 13.01.2009 by korinnnaΝαι, τα ξέρω όλα αυτά.
Πρέπει να γίνω μοντέρνος.
Πρέπει να παντρευτώ ξανά, να παρακολουθήσω στριπτίζ, να επισκεφτώ την Αφρική, να πάω σε ταινίες.
Να πληρώσω για να κουνήσω αγριεμένα τη γροθιά μου σ’ έναν ψυχαναλυτή.
Και όταν καίγομαι πρέπει να χαμογελάω με μαύρα βαμμένα μάτια, και να πίνω μαρτίνι, όπως οι πάνκηδες του περιθωρίου.
Συγνώμη όμως, δε μπορώ να ξεμάθω τις συμβατικότητες της απελπισίας.
Πρέπει να αναζητήσω και να βρω τον προσωπικό μου διάολο, μόνο μέσα στο ινδουιστικό κεφάλι μου:
Πρέπει να μετασχηματιστώ και να εκτραπώ, μέχρι να φουσκώσω και να καώ.