Il Notario, Διορθωτής στίχων δυσανασχετών

(Ποίημα βγαλμένο απ’ τη ζωή)

Δάσκαλος από νάιλον και τεφλόν,
μονόφθαλμος εν μέσω των τυφλών,
με πόδια σταυρωμένα οκλαδόν
σαν να ‘μουνα Ηγέτης των Πιστών,
στιχάκια σουλουπώνω αναφανδόν
πολλά. Σελίδες επί σελιδών.
Μα ενίοτε, γυρνώντας πρηνηδόν,
ξεχνιέμαι στο πολύτιμο γκαζόν
της ειρωνείας. Σας ζητώ παρντόν!
Το ξέρω ασφαλώς, δεν είναι ορθόν,
αιχμάλωτος στων λέξεων το μπετόν
να μέμφομαι το άπονο παρόν.
Δεν φταίει κανείς παρά το παρελθόν:
μια έξη εφηβική των αφελών
που ώς τώρα δέσμιο μ’ έχει. Κι αλλωνών
με βάζει εδώ κάτω ομαδόν
με ύφος τρισχιλίων κριτικών
και πόδια σταυρωμένα οκλαδόν
σαν να ‘μουνα Ηγέτης των Πιστών
στιχάκια να διορθώνω αναφανδόν.