Αποφοιτήριο

Αλέξανδρος Σχινάς, Θράπα

 

 

Ο Γαβουνές, ο Μαμουνές, ο Παστροκωλαράκης,
ο λαγναρμένιος Μπιθουλιάν και οι δυό σιαμαίοι Βούζοι,
ολόκληρα μερόνυχτα συνέχεια θραπακιάζαν:
μες στο βουρκί του μαγαζιού του Μπιθουλιάν χλιχλίβαν,
τουμποκορδωμπαχλιάζονταν, λυσσοβουτοπαφτιάζαν,
τρεμουλοπεφτοθρίαζαν, ιαχογαυλιούσαν,
εναλλασσοπθακίζονταν κι’ αλληλοσφιχτομπλάφαν,
κάναν ο ένας τ’ αλλονού λαχτάρ-καπουλοφρίξεις,
κοιλιοδοντοτσικδισμούς και φτερνοσβερκοτρίγγια.
Ο Γαβουνές βαυλάκισε τον Παστροκωλαράκη.
Οι Βούζοι μακλατέψανε του Γαβουνέ τα οπίσθια,
και ξαναβαυλακίσανε τον Παστροκωλαράκη,
ο Μπιθουλιάν γλιβδίκωσε τρία αφτιά των Βούζων,
κι ο Μαμουνές τζιτζίφτισε του Μπιθουλιάν τα ούλα.

Την πρώτη μέρα πλάνταξε ο Παστροκωλαράκης.
Κι ό,τι έμενε απ’ τον Μπιθουλιάν τη δεύτερη εβυθίσθη
και θάσπιφε μεσ’ στο βουρκί, που πηχτογλοιογλούσε
απ’ τον κρεατοσίελο και την ιδρωμυελόρροια
των θραπικών. Και το πρωί της τρίτης πιά ημέρας
οι μεν ήταν του θανατά, κι οι Βούζοι ξεκολλούσαν.

Ορέστης Αλεξάκης, Δικηγορικό γραφείο

Βουΐζει σαν τροχός η πόλη
Φώτα και χρώματα υδαρή
Τη νύχτα θά ’ρθει να σε βρει
φορώντας στο μηρό βραχιόλι 

Τίποτα βέβαια σοβαρό
Πες μια φυγή – σαν αυταπάτη
Σε ακολουθεί το ανήλεο μάτι
που φέγγει μέσα σου. Νεκρό

Πρωΐ νωρίς στην Εφορία
Στις ένδεκα οδοντογιατρό
Σαν τον κρυμμένο θησαυρό
σε αναζητώ. Στα μαυσωλεία

Θρηνούν τα περιπολικά
Χαμός στη στάση λεωφορείων
Δευτέρα δεκατρείς. Αρχείον
Να προσαχθούν τα σχετικά

Καταχωρείς τα δεδομένα
Κλείνεις τα νέα σου ραντεβού
Δεν είσαι πουθενά. Παντού
προβάλλουν σύνορα κλεισμένα

(Χρόνια και χρόνια καρτερείς
πέρ’ απ’ την έρημο του χρόνου
στον ερχομό του δολοφόνου
κάπου ένα πέρασμα να βρεις)

Προσθήκη – αντίκρουση. Προτάσεις
Ενστάσεις και παραγραφές
Θα ’χει κρυώσει πια ο καφές
Και πάλι δίχως να προφτάσεις

Δίφιλος, Σονέτο ποιητικῆς

Στὴν ποίηση ντρεπόμαστε τὴ γύμνια,
γιατί ξεγυμνωθήκαμε ἀπ’ τὸν ὄφι
ἅπαξ καὶ διὰ παντός. Γίνανε γνόφοι
οἱ ξαστεριὲς καὶ βέβηλα τὰ τίμια.

Κατασπαράζουμε ἔννοιες σὰν ἀγρίμια.
Στὸ βάθος στέκουν λόφοι κι ἄλλοι λόφοι,
ἐνῶ στὴ φαντασία φιλοσοφι-
κὰ μπλέκει ἡ ἀρχοντιὰ μὲ τὴν ταπείνια.

Στὴν ποίηση σφραγίζουμε φακέλους,
νὰ τοὺς κληρονομήσουν οἱ ἀπογόνοι
κι ἀφοῦ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπ’ τὴ σκόνη,

νὰ τοὺς θαρροῦν σταλμένους ἀπ’ ἀγγέλους.
Μὰ σὰν ἰχνοπατούσαμε τὸ χιόνι,
δὲν ἤμασταν Ποιητές, ἀλλὰ δαιμόνοι.

Μιχάλης Κατσαρός, Θα Σας Αφήσω

Θα σας αφήσω όλους σας να ωρύεσθε

ή ν’ ακουμπάτε ήρεμοι το κεφάλι σας στο

παράθυρο –

ΑΝΑΝΕΩΣΗ! Προκήρυξη Διαγωνισμού

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, ο Διαγωνισμός Πεζού Ποιήματος φτάνει στο τέλος του. Όσοι το επιθυμούν, μπορούν να αναρτήσουν ή να στείλουν συμμετοχή τους το αργότερο μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου. Το καλύτερο ποίημα θα αναδειχθεί με ψηφοφορία, εννοείται δε ότι θα ανακοινωθεί και από εδώ. Υποψήφια είναι τα ποιήματα που φιλοξενούνται στην κατηγορία Poèmes en prose.

Ευχαριστούμε όλους όσοι πήραν μέρος στο χιονισμένο μας παιγνίδι, ιδίως όσους μας ήρθαν από έξω. Ο κόσμος είναι μικρός, έτσι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σύντομα, σ’ άλλη αφορμή, εδώ ή αλλού, θα ξαναβρεθούμε.

Νοτάριος ο Αγωνοθέτης, 26.5.2009

Πέρσα, Ανθρώπινα εγκώμια

“Και είδον άλλον άγγελον ισχυρόν, καταβαίνοντα εκ του
ουρανού, περιβεβλημένον νεφέλην”
Αποκάλυψις Ιωάννου, Κεφ. Ι’, 553

Δεν ήξερα απο πού ν’ αρχίσω. Αίμα στις κουρτίνες, σκοτεινό δωμάτιο και σφυχτό τζίν που δυσκολεύει την αναπνοή. “Σε πέντε λεπτά το λεωφορείο φτάνει στην αφετηρία του”. Δεν ξεκινήσαμε ακόμα. Δεν ξεκινήσαμε ποτέ.
Το εικονοστάσι με το καντηλάκι στα σκοτεινά ψάλλει τους νεκρούς του.

Οι εφημερίδες με είχαν πρωτοσέλιδο ολόκληρη την εβδομάδα.