Δίφιλος, Ράπερ: Δεν εισβάλλεις (απόσπασμα)

Συνείδηση, τάση, θέληση, προσαρμογή:
ο κύκλος ενσωμάτωσης του λυρικού εαυτού στη γη μου και
στέκομαι στη λάσπη που μαζεύτηκε
από τα δάκρυα και το αίμα όσων παλιών εαυτών μας χτίσανε.
Μεταμφιέζομαι σε όνειρο και σας κοιτώ,
υπεκφεύγω της πραγματικότητας γιατί μπορώ
και γιατί θέλω. Βασίζω τις ελπίδες στο ουτοπικό,
γεννήτωρ της ανατολής ξανά, σαν τον τρελό γελώ.
Κι η μουσική πάντα είναι κει, πάντα θα είναι κει,
για να καλύπτει τη σιωπή που σας ενώνει και
για να υποκρούει το πανηγύρι σου απρόσωπε,
να προστατεύει την αγάπη που μας ένωσε.
Και στα δικά μου, τα κρυφά μου, δε θα σε δω ποτέ.
Στης ουτοπίας την αγκαλιά που ζω, δε θα σε βρω ποτέ.
Είμαι στο βράχο δέντρο, στο ‘πα, δε θα ‘σαι δω ποτέ.
Όλα δικά σου στα χαρτιά, μα στο μυαλό ποτέ.