Ανδρέας Λασκαράτος, Εις τον Έρωτα

Έρωτα, α θες ναν τα ’χομε καλά,
στο σπίτι μου να μη ματαπατήσεις.
Άϊ που σ’ το λέω· κι α θέλεις να με αφήσεις
αναπαμένον, πάει πολύ καλά.

Εγώ, μ’ έκαψε η πρώτη κουμπαριά.
Κι αν εσύ τώρα δεν αποφασίσεις
να πας στο διάολο και να μη γυρίσεις,
θα ’ρτομε καμμιά μέρα στα χοντρά.

Για δαύτο να με λείπεις, κουμπαρόπουλο·
μη σου μαδήσω ευκείνες τση φτερούγες,
και σε κάμω να σκούζεις σα γαλόπουλο,

και να τρέχεις κουτσόφτερο ’ς τσι ρούγες.
Κι ευκείνες τσι σαΐτες οπού φέρεις
σου τση βάνω όλες μάτσο εκεί που ξέρεις.