Γιώργος Σεφέρης, Αρετή και Ρωτόκριτος

Τζόρη Γκραίηαμ, Οι Αγριόχηνες

Σήμερα καθώς άπλώνω τα ρούχα τις βλέπω ξανά, ένας κώδικας
επείγων όσο και κομψός,
αναπτύσσεται στοχεύοντας τον προορισμό.
Μέρες τώρα διασχίζουν τον ουρανό. Ζούμε κάτω από αυτές τις αγριόχηνες
σαν κάτω από το πέρασμα του χρόνου ή μια τέλεια επικεφαλίδα.

Γιάννα Μπούκοβα, Τραφαλγκάρ

Το δέρμα μου μαύρη ήπειρος
Όλο το βράδυ μάζευα τα παιχνίδια μου
τον μικρό πέτρινο παλιάτσο
που ανατριχιάζει τις σκιές
τον γαλάζιο τίγρη με το ρόδο καρφωμένο
στην καρδιά
και το αεροπλάνο που δεν πέταξε ποτέ
επάνω απ’ τον ισημερινό της σιωπής

Ηλίας Λάγιος, Ο τελικός κύκλος (Χ)

Και πάντα να ψυχορραγής, τέσσερις το πρωί, σκληρά χαράματα
κοντά,
σέ μιάν ολάδεια σάλα ψυχιατρείου.

Μ’έναν φραπέ σε πλαστικό ποτήρι σύντροφό σου και παρηγοριά,
με φώτα πετρωμένα ηλεκτρικά να σε ρυθμίζουν.

με τη ρωγμή στο πρόσωπο και βουρκωμένα μάτια.

και μήτε κάποιας το κορμί, και μήτε κάποιας τ’όνομα.

μόνον τα ηλίθια παράθυρα, άψυχα κι απαθή, να σε παρατηρούνε,
χωρίς κουβέντα και φιλία, με δίχως καν εχθρότητα.

ξάφνω, σώμα φωτός δειλή σκιά κρυφοπερνώντας,
χάραξε το αμετάβατο σκοτάδι-πιά καταδικό μου.

Κόριννα, Ο δάσκαλος μπαινοβγαίνει στο σύστημα

……………………………………………………………………..Στον Αντώνη Λιάκο

Στο αμφιθέατρο
Ο δάσκαλος περιμένει κάποιον
Έστω έναν
Να τον κοιτάξει στα μάτια
Να χαμογελάσουνε λιγάκι συνομωτικά
και να καταλάβουν οτι κάτι κατάλαβαν τελοσπάντων
Όχι το ίδιο
Αλλά ο καθένας λίγο από το δικό του.
Ο δάσκαλος νομίζω περιμένει
Να καθρεφτίσει στα μάτια μας
Λίγο απ’ τον εαυτό του.

Θανάσης Τζούλης, Μαγειρεία δίπλα στα Γραφεία Τελετών

Τα μαγειρεία δίπλα στα γραφεία τελετών με μεσότοιχο
Λένε που οι νεκροί με βραδινά σκουτέλια
δοκιμάζουν όλα τα φαγητά

Γιώργος Κεντρωτής, Κατά το ήθος του Μάρκου Βαμβακάρη

Σ’ όλους τους κουτσαβάκηδες 
που ζούνε στο κουρμπέτι 

Αλεξανδριανή μου γλάστρα
μ’ άσπρα πιάστρα βάστα τ’ άστρα

Αλεξανδριανέ μου αγέρα,
τα γεράκια πάρε πέρα

Αλεξανδριανή μικρή μου
κατσικάκι και κρικρί μου

Αλεξανδριανή φελλάχα
φύγαμε με τη γιαμάχα

Θανάσης Τριαρίδης, Το χαμόγελο του Παζολίνι (βράδυ Νοεμβρίου του χίλια εννιακόσια εβδομήντα πέντε)

Σαν μπήκε στο αμάξι του εκείνη τη βραδιά ο Παζολίνι
βρήκε απρόσκλητο επισκέπτη:
στη θέση του συνοδηγού καθότανε ξανθός άγγελος Κυρίου
και μπήκε αμέσως στο ψητό, δίχως περιστροφές.

«Μην ξεκινάς, Πιερ Πάολο,
γιατί απόψε δεν θα τη βγάλεις καθαρή·
με το ξημέρωμα θα ‘σαι κουφάρι σε κάποιαν ακρογιαλιά –
αυτά σου διαμηνύει ο Κύριός μου…»

Βεβαίως και δεν μάσησε ο ποιητής μας –
δεν ήταν από κείνους που μασάνε:
«και τι τον κόφτει τον Κύριό σου για την πάρτη μου;»
τον ρώτησε ορθά κοφτά.

To Ποιητικό Εργαστήριο του Ιδρύματος Τ. Σινόπουλου παρουσιάζει:

Κόριννα, Τέλος μικρό (όλα καλά)

Χωρίζουμε, είπα πάλι
κι άνοιξα διάπλατα
την πόρτα της ντουλαπάς
να μεταμφιεστώ
ξανά να σε δεχτώ
λιγο μετά, σαν άλλη.

Ορέστης Αλεξάκης, Το φαγκότο / Il fagotto (μτφρ. Έλενα Σταγκουράκη)

 

Ανοίγω τη μικρή γυάλινη θύρα
του σκοτεινού παλαιοπωλείου, χτυπάει
παλιοκαιρνό κουδούνι μα κανένας
δεν έρχεται ..Τριγύρω βασιλεύει
τέφρα σιωπής κι ακινησία θανάτου
Ποιος είναι εδώ; Ρωτώ και το κουδούνι

Ηλίας Λάγιος, ΝΙΣΑΝΤΑ ΜΑΛΑΓΚΑ

Ποιητικό Εργαστήρι 2009-2010

Εάν είσαι νέος ή νέα από 18 έως 30 ετών, αγαπάς την ποίηση και γράφεις ποιήματα δήλωσε συμμετοχή στο Ποιητικό Εργαστήρι του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος» που θα λειτουργήσει από το Φθινόπωρο του 2009 έως την Άνοιξη του 2010.

*     Στείλε με το ταχυδρομείο, συμβατικό ή ηλεκτρονικό, 3-5 σελίδες δείγμα της ποιητικής σου δουλειάς. (Συμπλήρωσε: ιδιότητα, ηλικία, διεύθυνση, τηλέφωνο)

*     Μέρος της ποιητικής σου δουλειάς στο Εργαστήρι θα δημοσιευθεί την επόμενη χρονιά στο περιοδικό του εργαστηρίου «Τα Τετράδια του Ελπήνορα», ενώ θα έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις και να συνεργαστείς από κοντά με σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.

*     Όσοι επιλεγούν θα βραβευθούν με το εφάπαξ σπουδαστικό επίδομα των 300,00 ευρώ.

Ο κύκλος των σπουδών θα είναι διετής. Ο πρώτος χρόνος θα είναι αφιερωμένος στη ελληνική και ο δεύτερος στην ευρωπαϊκή ποίηση.

Τις εργασίες του Ποιητικού Εργαστηρίου θα διευθύνουν η ποιήτρια και φιλόλογος Τασούλα Καραγεωργίου και ο ποιητής Κώστας Κουτσουρέλης.

Το Ποιητικό Εργαστήρι λειτουργεί από το Φθινόπωρο εώς την Άνοιξη του επομένου έτους στην έδρα του Ιδρύματος στον Περισσό.

Δηλώσεις συμμετοχής το αργότερο έως 30 Σεπτεμβρίου 2009. Εκτός των συστημένων, το Ίδρυμα θα βεβαιώνει, με επιστολή του —έντυπη ή ηλεκτρονική— την παραλαβή.

Οι ποιητικές εργασίες να στέλνονται στην έδρα του Ιδρύματος: Τάκη Σινόπουλου 22, 111 42 ΠΕΡΙΣΣΟΣ, ή —συνιστάται ιδιαιτέρως— με e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Ιδρύματος: elpenor@otenet.gr

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 210-2583416, ώρες 10-13 κάθε πρωί.

Αγγελική Ελευθερίου, Δύο ποιήματα

Οι ποιητές όταν δεν γράφουν μαραζώνουν
Ορκίζονται στον εαυτό τους
Πως η αιτία είναι άλλη
Κάποια ασθένεια του σώματος που έρχεται
Ίσως οι έρωτες που έσβησαν
Βάζουνε τάξη στην κάμαρά τους
Παλιά κλειδιά και αποδείξεις
Τίποτα δεν ανοίγουνε ετούτα τα κλειδιά
Κι οι αποδείξεις δεν παραγράφουνε κανένα χρέος
Διπλώνουνε τα ρούχα τους
Όπως οι ιερείς τα άμφια
Περπατούν αργά προσεχτικά
Σαν ηλικιωμένοι τουρίστες
Τάξη τάξη
Δεν πιάνουν πια χαρτί
Το άσπρο τους τρομάζει

Νάνος Βαλαωρίτης, Κατάσταση αντιπολιορκίας

Πολιορκούμεθα λοιπόν

Πολιορκούμεθα από ποιον

Από σένα κι από μένα, απ’ τον τάδε, απ’ τον δείνα

Πολιορκούμεθα στενά

Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την ιντερπόλ, τη στρατιωτική

Αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,

Απ’ τα παράσημα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους

Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά

Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία,

Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά,

Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες,

Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,

Τ’ άρθρα για την Εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη, τις ποιητικές συλλογές,

Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,

Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις

Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,

Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,

Την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς

Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους,

Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας, από τον εαυτό μας

Κι απ’ ό,τι άλλο βάλει ο νους σας πολιορκούμεθα στενά.

Γιάννης Σκαρίμπας, Τέσσερα ποιήματα

Φαντασία

Νάναι σά νά μάς σπρώχνει ένας αέρας μαζί
πρός έναν δρόμο φιδωτό πού σβεί στά χάη,
καί σένα τού καπέλου σου πλατειά καί φανταιζί
κάποια κορδέλα του, τρελά νά χαιρετάει.

Και νάν’ σάν κάτι νά μού λές, κάτι ωραίο κοντά
γι’ άστρα, τή ζώνη πού πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αύτός ο άνεμος τρελά-τρελά νά μάς σκουντά
όλο πρός τή γραμμή των οριζόντων.

Μαξ Ζακόμπ, Τα τρωκτικά των δέντρων

Απομονωμένος ή φυλακισμένος ή δουλεύοντας, ο Αλέξανδρος Δουμάς πατήρ παρηγοριόταν με τη μυρωδιά ενός γυναικείου ρούχου. Τρείς όμοιοι άνδρες, ίδιο στρογγυλό καπέλο, ίδιο χαμηλό μπόι, συναντήθηκαν κατάπληκτοι που ήταν τόσο όμοιοι κι ο ένας μάντεψε στον άλλο μιάν όμοια ιδέα: να κλέψουν την παρηγοριά του απομονωμένου.

Μετάφραση: Αντώνης Ζέρβας

Κόριννα, Ντόρα Γκρέυ

Τα χέρια της αρνούνται τη σκουριά. Στους λεκέδες από σοκολάτα που έχει στο λουλουδιαστό φουστάνι κρύβεται, θαρρώ, η αληθινή της ηλικία. Μονάχα στο δεξιό καρπό θάλλει μυρωδιά από παλαιά, καλώς ριζωμένη ακακία και βίαια προδίδεται γι’αυτό, η βιολογία των δακτύλων της. Μου είπε, πως έφτασε η ώρα της κοπής. Ανθόρροια βλέπεις, μου δικαιολογήθηκε, και χάθηκε την ώρα που αμέτρητα λουλούδια, εξόχως γερασμένα, ξεχύνονταν στο διάβα της. Έκτοτε, κανένα νέο της δεν έμαθα. Μου άφησε, βεβαίως, το τηλέφωνο του ξυλοκόπου, και όσο για τον κηπουρό τον αμελή, καταζητείται.

Νίκος Καββαδίας, Νανούρισμα για μωρά και για γέρους

Πρώτη μέρα του Μαγιού
πάει το clipper του τσαγιού.
Να προλάβει τη Σαγκάη,
να φορτώσει το άσπρο τσάι.

Μα στου νότου τα νησιά,
στο στενό του Μακασάρ,
το κουρσεύουν πειρατές,
και δε γύρισε ποτές.

Στέρνουν ένα μπριγκαντίνι,
όλο ασένιο, στο καντίνι.
Μα όξω από τη Βαρκελώνα
το μπατάρει μιά χελώνα,
μια χελώνα θηλυκιά,
γκαστρωμένη και κακιά.

Αλεξάνδρα Πλαστήρα, Τρία ποιήματα

ΓΙΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ

Με το καλάθι της η Βγέρα
Εγώ με θλίψη μεγάλη
Θέλει να με κάνει να ξεχάσω
Κοίτα μου λέει
Αυτό σκοτώνει εκείνο όχι
Μη μιλάς Βγέρα Βγέρα
Το ωραίο όνομά σου
Με κάνει να κλαίω