Κόριννα, Το δώρο

«Για που το έβαλε το πάθος;»
θα ρωτήσω τη ζωή σου, που προχώρησε.
Βέβαιη θ’ακουστεί η φωνή σου:
«Η ζωή το δένει κόμπο
ή το τρέπει σε λουκέτο.»
«Μέσα στη ζάλη μου το πέρασα για φιόγκο!»
κλαψουρίζει η ψύχη μου, που απόρησε.
«Είναι ο φιόγκος που αποχώρησε»  θα πεις
«κι έμεινε σκέτο το πακέτο».