Γιάννης Βαρβέρης, Στα ξένα

ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΚΑΜΗΛΑ

Έλα καλή μου καμήλα
ήρθε η ώρα να με πάρεις στον ώμο

κι όχι μαζί μας νερό
κάποτε τελειώνει το νερό
κι ύστερα έχουμε και να το θυμόμαστε

Έλα καλή μου καμήλα
κι αν κουραστείς έχω δασκαλευτεί να περπατώ

ιδίως αν δούμε επιγραφή
μη μ’αφήσεις να πιστέψω
βάδιζε βάδιζε

η έρημος έγινε
για να περιφρονούμε τις οάσεις

————————————————————————————————-
ΠΕΡΒΑΖΙ

Τί πληκτικό που είναι σήμερα ένα ποίημα
πλήττει όταν το διαβάζουν γιατί ξέρει
πως όλοι πλήττουν πια διαβάζοντας ποιήματα

Έτσι από την ανία πέφτει σε άνοια
κοιτάζει απ΄το παράθυρο τον κόσμο
κανένας δεν κοιτάει προς το παράθυρο.

Μα δεν το νοιάζει, ξέρει
πως έτσι γράφτηκε
πως έτσι γράφονται τα ποιήματα

από ανία για την άνοια που τα περιμένει.

————————————————————————————————–

ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΜΕ ΤΖΕΙΜΣ ΜΠΟΝΤ

Εδώ τις Κυριακές ίδια ταινία
«Ο Τζέιμς Μποντ εργάζεται στα ξένα».

Στο πρώτο μέρος ο ήρωας
κοιτάζει πεταλούδες κι αερόπλανα θυμάται
φοράει πολύχρωμα φουστάνια
δεν του πολυπάνε
μ’ αυτά πετάει ψηλά και μας πυροβολεί
γυναίκες κλαίνε από χαρά
εκείνος τους φωνάζει τ’ όνομά του
«Είμαι ο Μποντ»
όταν ανάψει διάλειμμα
μοιράζει σοκολάτες στους διαβητικούς
μετά σβήνει το φως
στο μέρος Βον και πάλι μας πυροβολεί
εμείς είμαστε αθάνατοι
THE END.

Δευτέρα ξημερώματα
βάζει την άσπρη μπλούζα
σκίζει σε πρόχειρα πανιά
τη μαύρη οθόνη
μέχρι την άλλη Κυριακή
σκουπίζει το αίμα.