Μυρτίς, Όνειρο Χριστουγέννων

Έξω πυκνή πέφτει άχνη
Κάτω απ’ τα ζωογόνα λαμπιόνια
ηχούν σακούλες της Αγάπης
και κάλαντα
παιγμένα από τακούνια στο λιθόστρωτο
Τα πρόσωπα σηκώνουν μ’ επιφύλαξη τις άκρες των χειλιών
χαζεύουν, κοντοστέκονται
την απαστράπτουσα κοιτούν
πίσω-απ’-το-τζάμι-Αγάπη