Μπαχά Σάλα Ζαχν, Σκέψεις Εμβρύου

Θα γίνω τριάντα χρόνων σε τριάντα ένα χρόνια-
Τώρα είμαι έμβρυο

Πάουλ Τσελάν, Ψαλμός

Κανένας δεν μας πλάθει ξανά από
χώμα και πηλό,
κανένας δεν ευλογεί τη σκόνη μας.
Κανένας.

Ίβυκος, Κατα-Λόγου Σχεδίασμα

ανάποδα
ποιήματα
γυρνούν
στο χώμα
όταν
διασταυρώνονται
νυχτάζουν

όνειρα

νυχτάζουν
διασταυρώνονται
όταν
στο χώμα
γυρνούν
ποιήματα
ανάποδα

Ίβυκος, Αντί Προ-Λόγου

μια ψυχή
θα ήθελε
θα έπρεπε
θα μπορούσε
θα φαντάζεται
μια ψυχή
θα ήθελε
μια ψυχή
ή
ασχέτως θα
φαντάζεται

Γιάννης Ρίτσος, Είναι ορισμένοι στίχοι

Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι-κάποτε ὁλόκληρα ποιήματα-
ποὺ μήτε ἐγὼ δὲν ξέρω τί σημαίνουν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω
ἀκόμη μὲ κρατάει. Κι ἐσὺ ἔχεις δίκιο νὰ ρωτᾷς.
Μὴ μὲ ρωτᾷς.
Δὲν ξέρω σοῦ λέω.

Ντέρεκ Ουόλκοτ, Ονόματα (Μέρος Ι)

Η φυλή μου άρχισε όπως άρχισ’ η θάλασσα,
χωρίς ονόματα και χωρίς ορίζοντα,
με χαλίκια κάτω από την γλώσσα μου,
καρφώνοντας αλλιώς με τα μάτια τ’ αστέρια.

Κική Δημουλά, Τα πάθη της Βροχής

Ἐν μέσῳ λογισμῶν καί παραλογισμῶν

ἄρχισε κι ἡ βροχή νά λιώνει τά μεσάνυχτα

μ’ αὐτόν τόν νικημένο πάντα ἦχο

σί, σί, σί.

Ἦχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,

ἦχος κανονικός κανονικῆς βροχῆς.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Τραγούδι για μια Αγαπημένη

1. Το ξέρω, αγαπημένη: Μου πέφτουν τώρα τα μαλλιά εξαιτίας της άγριας μου ζωής και είμαι αναγκασμένος να ξαπλώνω πάνω στις πέτρες. Με βλέπετε να πίνω το πιο φτηνό ρακί. Γυμνός μες στον αγέρα περπατάω.

Άντριαν Μίτσελ,Το είδα στις εφημερίδες (απόσπασμα)

Δεν θα πω το όνομά της
Επειδή πιστεύω πως μισεί το όνομά της

Όμως ήταν μια γυναίκα που έζησε στο Γιόρκσαϊρ.
Το μωρό της ήταν δυο χρονών.
Εκείνη το άφησε, τυλιγμένο στο καροτσάκι του, στην κουζίνα.
Εκείνη βγήκε έξω.
Εκείνη βρήκε τους φίλους της.
Εκείνη ξέμεινε έξω πίνοντας.

Χίβα Παναχί, Δυο Ποιήματα

Χωρίς Τέλος

Τα φύλλα των λέξεων
Μια σκιά χαμένη πίσω μου
Και ο δρόμος του ποιήματος

Μίλτος Σαχτούρης, Το ψωμί

Ἕνα τεράστιο καρβέλι, μιὰ πελώρια φραντζόλα ζεστὸ ψωμί,
εἶχε πέσει στὸ δρόμο ἀπὸ τὸν οὐρανό,
ἕνα παιδὶ μὲ πράσινο κοντὸ βρακάκι καὶ μὲ μαχαίρι
ἔκοβε καὶ μοίραζε στὸν κόσμο γύρω,
ὅμως καὶ μία μικρή, ἕνας μικρὸς ἄσπρος ἄγγελος.
κι αὐτὴ μ᾿ ἕνα μαχαίρι ἔκοβε καὶ μοίραζε
κομμάτια γνήσιο οὐρανὸ
κι ὅλοι τώρα τρέχαν σ᾿ αὐτή, λίγοι πηγαῖναν στὸ ψωμί,
ὅλοι τρέχανε στὸν μικρὸν ἄγγελο ποὺ μοίραζε οὐρανό!
Ἂς μὴν τὸ κρύβουμε.

Διψᾶμε γιὰ οὐρανό.

Σάμουελ Μπέκετ, Ο Ακατονόμαστος (απόσπασμα)

Ίσως είναι καιρός ν’ ασχοληθώ και λίγο με μένα, για αλλαγή. Εκεί θα καταντήσω έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αδύνατο. Εμένα, να τσουβαλιάσω εμένα στο ίδιο σακί με τα δημιουργήματά μου; Να λέω για μένα πως βλέπω τούτο, πως νιώθω εκείνο, πως φοβάμαι, ελπίζω, ξέρω και δεν ξέρω. Ναι, θα τα λέω, για μένα και μόνο. Ατάραχος, ακίνητος, βουβός, ο Μαλόν περιστρέφεται, ξένος για πάντα στην κακομοιριά μου, κάποιος που δεν είναι αυτό που εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να μην είμαι. Ας είμαι εγώ ακίνητος, αυτός είναι ο θεός. Και ο άλλος; Του ‘δωσα μάτια ικετευτικά, δώρα να φέρνει στη χάρη μου, μια επίκληση βοήθειας. Δε με κοιτάζει, δε με ξέρει, δεν του λείπει τίποτα. Μόνο εγώ είμαι άνθρωπος κι όλα τα υπόλοιπα θεία.

Γιώργος Μαμώλης, Το πρόσωπό μου είναι μια πόλη

Απόκρυφο

Μπορεί να χάνομαι στα δάση σου

να γίνομαι τα πεσμένα φύλλα στο άγγιγμά σου

και η έκσταση του βλέμματος

μα ώρες-ώρες

δίπλα σου πεισμώνει ο φόβος

γίνομαι

χιόνι

υπόγειο

Ιβάν Γκολλ, Κρυφακουστής

Κρυφακουστής του ύπνου σου
Ακούω την τυφλή πιανίστρια
Να παίζει επάνω στις πλευρές σου
Ακούω τα μαύρα κύματα της νύχτας
Να σπάζουν στην τρυφερή σου περηφάνεια
Το ζώο της αγωνίας σκίζεται απ’ τις λοχμές σου
Και γέφυρες στο αιμάτινο ποτάμι σου γκρεμίζονται
Κρυφακουστής του ύπνου σου
Μετράω τους σφυγμούς του χρόνου μου

Ζακ Πρεβέρ, Πως να ζωγραφίσετε ένα πουλί

Ζωγραφίστε πρώτα ένα κλουβί

με μιά πόρτα ανοιχτή

ζωγραφίστε μετά

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Πρατήριο βενζίνης

Είμαι η έρημη ασφαλτωμένη δημοσιά που αφήνεται
σα μεθυσμένη ανηφορίζοντας με τις μοτοσυκλέτες
αισθαντικό, ολονύχτιο φως που αγρυπνά
σ’ ερημικό πρατήριο βενζίνης — γιατί βλέπω
τα ολόκλειστα αυτοκίνητα σαν παίρνουν τη στροφή
με τις σβηστές τους μηχανές, γιατί τα βλέπω
μες στο εκτυφλωτικό τους φως να σου ανάβουν
εξαίσια υπερκόσμια μουσική — κι ακόμα, είμαι
το ξαφνικό μελάνιασμα στο καθαρό λουσμένο φως
η κλειδωμένη μου φωνή μέσα στα δάχτυλα
μέσα στο σώμα

Βύρων Λεοντάρης, Φύγε πια λυσσασμένο καλοκαίρι

Φύγε πια λυσσασμένο καλοκαίρι

πάρε από πάνω μου τα γηρατειά σου

ιδρωμένα κορμιά καλλυντικές γυναίκες

γεμισε κοκκινάδια και μπλεγμένα άσπρα μαλλιά η ψυχή

μου…

Η Αθήνα μασάει σουβλάκια μες στους δρόμους

μασάει καλαμπόκια

παίρνει το παγωτό της στις πλατείες

η Αθήνα ρουφάει τον ουρανό με καλαμάκι

Μέγαρον Γενικών Ασφαλειώ Α.Ε. Μια δήλωση ατυχή-

ματος μια δήλωση ημερομηνίας ώρα τόπος τόπος γεν-

νήσεως έτος γεννήσεως όνομα αριθμός κυκλοφορίας

αριθμός φακέλου όνομα οδός αριθμός αριθμός τηλε-

φώνου ώρα παρευθέντα πρόσωπα όνομα όνομα…

Η Αθήνα μασάει σουβλάκια μες στους δρόμους

Σ.Α.Β. το όνομα δεν υπάρχει στο βιβλίο

αν δεν είναι στα συμβάντα δεν συνέβη

αποτανθείτε Υπηρεσίαν Αναζητήσεων

Υπηρεσίαν Καταζητήσεων Ε.Ε.Σ.

Μέγαρον Γενικών Ασφαλειών Α.Ε. όροφος 3

γραφείον 50 όροφος γραφείος 118

γραφείον 3 γραφείον 50 γραφείον 6

γραφείον 118 3 όροφος 50

όροφος 6 όροφος 118

Πενταμελές Επταμελές Οκταμελές… Η δίκη συνεχι-

ζεται

η δίκη αναβάλλεται η δίκη διακόπτεται.

Η Αθήνα μασάει σουβλάκια μες στους δρόμους μασάει κα-

λαμπόκι

-ένας μεσόκοπος αγοράζει βρωμόνερο για ελιξήριο στην

Ομόνοια

ένα ασανσέρ πνίγεται στο πηγάδι του

μια κοπέλα τσαλακώνει τα μάτια της και τα πετάει σαν

γράμμα που επιστρέφεται

ένας υπαίθριος αργυραμοιβός αγοράζει βέρες και χρυσά δό-

ντια

αυτόματοι ανθρωποζυγοί στους δρόμους

παίζουν το βάρος μιας ζωής με το ωροσκόπιο

Πενταμελές Επταμελές Οκταμελές… Η απόφασις συ-

νεχίζεται η απόφασις αναβάλλεται η απόφασις δια-

κόπτεται.

Μέγαρον Γενικών Ασφαλειών Α.Ε. …ο δρόμος διαμελί-

στηκε εξετινάχθη απ’ τους τροχούς απ’ τους φανούς

απ’ τις φωνές 50 αιώνες πίσω…

Σ.Α.Β. όνομα ημερωμηνία ώρα τόπος οι σειρήνες ξεκολ-

λάνε το δέρμα οι επίδεσμοι ξεκολλάνε το δέρμα ονό-

μα πρόσωπο – ποιό πρόσωπο γυαλιά στο πρόσωπο

καρφιά στο πρόσωπο.

Μέγαρον Γενικών Ασφαλειών Α.Ε. μιά δήλωση ατυχή-

ματος μιά δήλωση μιά δήλωση.

Πενταμελές Επταμελές Οκταμελές… Πεντάκις επτά-

κις οκτάκις.

Η Αθήνα μασάει σουβλάκια μες στους δρόμους

μασάει καλαμπόκια

κατεβαίνει στη θάλασσα με ψαροτούφεκα

ιδρωμένα κορμιά καλλυντικές γυναίκες

-ένα κύμα ξεβρασμένο στην ακτή σαν ψόφιο κήτος

ένας δύτης γυμνός κρεμασμένος ανάποδα στα υπόγεια του νε

ρού…

Η Αθήνα ρουφάει τον ουρανό με καλαμάκι

-μιά πόρτα βιάστηκε

ένα παράθυρο αυτοκτόνησε

ο παπαγάλος σκότωσε τον ποιητή στου Λουμίδη

γέμισε κικκινάδια και μπλεγμένα άσπρα μαλλιά η ψυχή

μου…

Φύγε πια λυσσασμένο καλοκαίρι
πάρε από πάνω μου τα γηρατειά σου
ιδρωμένα κορμιά καλλυντικές γυναίκες
γέμισε κοκκινάδια και μπλεγμένα άσπρα μαλλιά η ψυχή
μου…
Η Αθήνα μασάει σουβλάκια μες στους δρόμους
μασάει καλαμπόκια
παίρνει το παγωτό της στις πλατείες
η Αθήνα ρουφάει τον ουρανό με καλαμάκι

Θανάσης Τζούλης, Μαγειρεία δίπλα στα Γραφεία Τελετών

Τα μαγειρεία δίπλα στα γραφεία τελετών με μεσότοιχο
Λένε που οι νεκροί με βραδινά σκουτέλια
δοκιμάζουν όλα τα φαγητά

Ηλίας Λάγιος, ΝΙΣΑΝΤΑ ΜΑΛΑΓΚΑ

Μιχάλης Κατσαρός, Θα Σας Αφήσω

Θα σας αφήσω όλους σας να ωρύεσθε

ή ν’ ακουμπάτε ήρεμοι το κεφάλι σας στο

παράθυρο –