Ήριννα, Cinema Paradiso

Ήριννα, Ένας Ιεροϊκτίνος στο Παμούκκαλε

– ή αλλιώς τα 5 αποδοκιμαστικά “ο” του δολοφόνου-

Έλενα Μαρούτσου, Προδοσίες Ονομάτων

άλογο η φαντασία, ζέβρα φυλακής το ανεκπλήρωτο

Μετά το ατύχημα ο Μάκης σκέφτηκε πως η ζωή είναι σύντομη και απρόβλεπτη. Πως δεν έχει νόημα να κάνουμε σχέδια. Πως το μόνο που αξίζει είναι να κυνηγήσει ο καθένας το όνειρο του. Ο ίδιος ήθελε λέει να ταξιδέψει. Να πάει στις Ινδίες, στην Κούβα, στην Αφρική. Να δει άγρια ζώα. Ρινόκερους, ιπποπόταμους, ελέφαντες. Καμηλοπαρδάλεις και λιοντάρια. Είπε και άλλα ζώα.

 

Ήριννα, Γυναικείος Ανασασμός

-Πάνω στην άμμο-

Είχε περάσει η μεγάλη κάψα του μεσημεριού στο νησί της Σκεπτόμενης Λήθης και του αέναου καλοκαιριού. Η μελαχρινή ζαργάνα, αυτή η ίδια η Δέσποινα της Σκεπτόμενης Λήθης, όλορθη μπροστά στης παραλίας τα γλειψίματα, είχε πρηστεί στο στήθος της και από τη μια ρώγα έσταζε μπουμπούκια το πυκνό γάλα. Δίχως ενδοιασμό και με οικειότητα μεγάλη έσυρε το βελούδινο χέρι ανάμεσα στα σκέλια της.

Μάρσυ, Διακριτική Aυτοκτονία

Έτρεχε ξυπόλυτη μην τραυματίσει τα πεφτάστερα που μυστικά πενθούσαν πάνω στις ξαπλωμένες νιφάδες. Η φωνή σβούριζε αδιάκοπο κάλεσμα «έλα καθώς το τελευταίο αστέρι θ’ αγαπιέται απ’ το χιόνι». Ήξερε, η περίσφιξη με το ιδρωμένο δήγμα μέσα σε αχερουσία ομίχλη κορυφώνεται. Ξηλωμένη απ’ τον πυθμένα των πνευμόνων η ανάσα σκάρωνε σήματα καπνού, όμως… Κυνική υπενθύμιση διαρκής πως κανείς… Μα εκείνη λυπόταν περισσότερο που αγωνιώντας να προλάβει, άθελα έγδερνε τη λευκή συμφωνία. Μια απροσδόκητη ουλή από βουρκωμένο χέρι σε ολόδροσα μάγουλα. Ένα της πέρασμα σημάδια κι ασχήμια, έτσι πάντα.

Ήριννα, Maya Deren: At Land

Άτιτλος, Έτσι ξύπνησα σήμερα

Νυστάζω και κουκουλώνομαι αλλά αναπνέω ακόμα και θα σηκωθώ.
Ανοίγω τα βλέφαρα και ενώ η κόρη των ματιών ζυγίζει τo φως προσαρμόζοντας αντιστρόφως ανάλογα την διάμετρο της για λίγο σε σκέφτομαι πολύ.

Μπαίνω στο ντους. Λούζομαι με ένα μπουκάλι τζόνσονς σαμπουάν -το προτιμώ γιατί τα δάκρυα μου φαίνονται μπανάλ- και με την ειδική σύνθεση ξεπλένω όσες αναμνήσεις από τα χθεσινοβραδινά όνειρα απέμειναν να αιμορραγούν στο κεφαλι μου. Μαύρο το νερό του ξεβγάλματος. Το καταπίνει το σιφόνι και το φτύνει στους υπονόμους.