Ζμπίγκνιεβ Χέρμπερτ, Προκαταρκτική ανάκριση αγγέλου

Όταν στέκεται μπροστά τους
στη σκιά μιας υποψίας
εξακολουθεί να είναι
μια σύνθεση φωτός

η άβυσσος των μαλλιών του
είναι δαμασμένη σ’ έναν κότσο
αθωότητας

με την πρώτη ερώτηση
βάφονται τα μάγουλά του μ’ αίμα

Κουρτ Σβίττερς, Θέατρον στενοχώριας

Ένα δραματικό σχέδιον

α. Κύριε:
β. Παρακαλώ;
α. Συλλαμβάνεσθε.
β.  Όχι.
α. Κύριε σας λέω συλλαμβάνεσθε.
β.  Όχι.
α. Κύριε θα πυροβολήσω.

Νικόλαος Κάλας, Χωρίς Θεό

Είμαι ένα σκουλήκι!
Τα γεγονότα το διαψεύδουν. Οι οικείες χειρονομίες δεν επαναλαμβάνονται. Σωροί από εικόνες συνωστίζονται τώρα στο μυαλό. Στο θέατρο των ονείρων μας τα αμφιθεατρικά μάτια της κουκουβάγιας αντηχούν σκέψεις – μια πλέξη παράσιτα κατάστρεψαν τα δίχτυα. Το κάστρο δεν είναι στα όνειρα, ο ναός δεν είναι στα ερείπια. Το παράστημά μας δε λιγόστεψε, και ο κίονας της ζωής υπάρχει πάντοτε για να στηρίξει νέες φαντασιώσεις και να καλοδεχτεί προσφορές, τριαντάφυλλα, πληγές και ιστούς αράχνης ανάμεσα σ’ αγκάθια.

Γιώργος Βαφόπουλος – Λευτέρης Πούλιος, Νέα σατιρικά γυμνάσματα

.

Λουκίλιος Γιουβενάλης

11

Τώρα όλα στην Ελλάδα έχουν αλλάξει.
Οι ξενοκίνητοι έλειψαν προδότες.
Τα παλιά ρούβλια εγίνηκαν στην πράξη
δολάρια, για τους γνήσιους πατριώτες.
Κι ας σχίζονται, μες στο Πολυτεχνείο,
οι αλήτες, δήθεν για Δημοκρατία,
ενώ συνωμοτούν στο καφενείο,
για να φέρουν μια νέα Λαοκρατία
Της «Νέας Ελλήνων Τάξεως» παίδες ίτε,
με το στιλέτο πάντα γρηγορείτε.

21

Ο Αρχιτζουτζές, με πόζα Μουσολίνι,
κάθισε τους δασκάλους στα θρανία.
Χλωμός την κεφαλή ο καθείς τους κλίνει,
μπροστά στην αφρισμένη του μανία.
Χεστήκατε, ω Διδάσκαλοι του Γένους,
τον Τζουτζέ καθώς βλέπατε μπροστά σας.
Μάταια, με το φανό του Διογένους,
ζητώ να βρω άνθρωπον ανάμεσά σας.
Χαμένος κόπος. Δε σαλεύει η «τάξις».
Φουκαράδες, ο νους τους στις συντάξεις.

Μυρτίς, Παρατηρητήριο στην καμινάδα

Χιονίζει έξω από νωρίς
Και στο δρόμο πια κανείς
Θες ο λύκος τούς τρομάζει
Θες το κρύο τούς πειράζει
Το καπνισμένο τζάκι μοναχό
Άφοβο στον παγετό
Κουτσοπίνουμε κοντά του
Θεριεύουμε όλο τη φωτιά του
Υποδαυλίζουμε με λέξεις
Του φυσούμε σκέψεις, σκέψεις
Καθώς  μιλούμε για το χιόνι
Πού ‘ναι ο φίλος; Δε ζυγώνει
Ώρες ψάχνει το παλτό του
Ή τις μπότες, το κασκόλ του
Μα στο χιόνι τούτο δω
Κοντομάνικα η μαγιό
Ήτοι καλοκαιρινά φοράμε
Τι το κρύο δε νογάμε

Παπούτσια βγάζουμε αν θες
Ν’ αφήσουμε στο χιόνι αγριμιών πατημασιές

Γιώργος Σαραντάρης, Ο ουρανός κινείται

Ο ουρανός κινείται σαν πουλί
Κοίτα τη γη, δεν είναι η γη

Ο ουρανός αναστατώνεται, πάνε στον ουρανό
Όχι εκείνοι που πεθαίνουν αλλά αυτοί που ζουν

Τα δένδρα είναι γυμνά κι όμως χαίρονται
Ο ουρανός είναι γεμάτος φύλλα

Η έκταση κατάπιε τ’ άστρα
Ο ουρανός βρήκε τις ίδιες του τις αδελφές.

Αλέξης Τραϊανός, Μη με πεις άλλο ποιητή

Πρόσωπο δεν υπάρχεις    Τέλειωσες άσκημα κάθε νύχτα
Ένα ταξίδι ινκόγκνιτο ήτανε όλα
Ένας χρόνος αγνώριστος σε μιαν άγνωστη χώρα

Μα τώρα η λογική μου γιατί έχει γίνει παράλογη
Σ΄ αυτό το παράθυρο απ’ όπου υποθέτω δεν πρόκειται
Ούτε να βγει ούτε να μπει καμιά ζωή