Ωλήν, Ο Τσαρλς Ντίκενς και το ψαλίδι μου, Κεφάλαιο 1

---

βρέφος

γλώσσα μου

Νικόλαος Κάλας, Χωρίς Θεό

Είμαι ένα σκουλήκι!
Τα γεγονότα το διαψεύδουν. Οι οικείες χειρονομίες δεν επαναλαμβάνονται. Σωροί από εικόνες συνωστίζονται τώρα στο μυαλό. Στο θέατρο των ονείρων μας τα αμφιθεατρικά μάτια της κουκουβάγιας αντηχούν σκέψεις – μια πλέξη παράσιτα κατάστρεψαν τα δίχτυα. Το κάστρο δεν είναι στα όνειρα, ο ναός δεν είναι στα ερείπια. Το παράστημά μας δε λιγόστεψε, και ο κίονας της ζωής υπάρχει πάντοτε για να στηρίξει νέες φαντασιώσεις και να καλοδεχτεί προσφορές, τριαντάφυλλα, πληγές και ιστούς αράχνης ανάμεσα σ’ αγκάθια.

Κόριννα, Ντόρα Γκρέυ

Τα χέρια της αρνούνται τη σκουριά. Στους λεκέδες από σοκολάτα που έχει στο λουλουδιαστό φουστάνι κρύβεται, θαρρώ, η αληθινή της ηλικία. Μονάχα στο δεξιό καρπό θάλλει μυρωδιά από παλαιά, καλώς ριζωμένη ακακία και βίαια προδίδεται γι’αυτό, η βιολογία των δακτύλων της. Μου είπε, πως έφτασε η ώρα της κοπής. Ανθόρροια βλέπεις, μου δικαιολογήθηκε, και χάθηκε την ώρα που αμέτρητα λουλούδια, εξόχως γερασμένα, ξεχύνονταν στο διάβα της. Έκτοτε, κανένα νέο της δεν έμαθα. Μου άφησε, βεβαίως, το τηλέφωνο του ξυλοκόπου, και όσο για τον κηπουρό τον αμελή, καταζητείται.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ! Προκήρυξη Διαγωνισμού

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, ο Διαγωνισμός Πεζού Ποιήματος φτάνει στο τέλος του. Όσοι το επιθυμούν, μπορούν να αναρτήσουν ή να στείλουν συμμετοχή τους το αργότερο μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου. Το καλύτερο ποίημα θα αναδειχθεί με ψηφοφορία, εννοείται δε ότι θα ανακοινωθεί και από εδώ. Υποψήφια είναι τα ποιήματα που φιλοξενούνται στην κατηγορία Poèmes en prose.

Ευχαριστούμε όλους όσοι πήραν μέρος στο χιονισμένο μας παιγνίδι, ιδίως όσους μας ήρθαν από έξω. Ο κόσμος είναι μικρός, έτσι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σύντομα, σ’ άλλη αφορμή, εδώ ή αλλού, θα ξαναβρεθούμε.

Νοτάριος ο Αγωνοθέτης, 26.5.2009

Πέρσα, Ανθρώπινα εγκώμια

“Και είδον άλλον άγγελον ισχυρόν, καταβαίνοντα εκ του
ουρανού, περιβεβλημένον νεφέλην”
Αποκάλυψις Ιωάννου, Κεφ. Ι’, 553

Δεν ήξερα απο πού ν’ αρχίσω. Αίμα στις κουρτίνες, σκοτεινό δωμάτιο και σφυχτό τζίν που δυσκολεύει την αναπνοή. “Σε πέντε λεπτά το λεωφορείο φτάνει στην αφετηρία του”. Δεν ξεκινήσαμε ακόμα. Δεν ξεκινήσαμε ποτέ.
Το εικονοστάσι με το καντηλάκι στα σκοτεινά ψάλλει τους νεκρούς του.

Οι εφημερίδες με είχαν πρωτοσέλιδο ολόκληρη την εβδομάδα.

Διοτίμα η Δαφνοστεφής, Το σχίσμα (ΑΝΑΝΕΩΣΗ)

[ Το κείμενο αυτό της Διοτίμας κρίθηκε και βραβεύθηκε ως το καλύτερο του Διαγωνισμού Πεζού Ποιήματος του «Χιονιού». Δικαίωμα ψήφου είχαν όλοι οι συμμετέχοντες στον Διαγωνισμό, με μόνο περιορισμό να μην ψηφίσουν τον εαυτό τους. Στη δεύτερη θέση ισοψήφισαν η Κόριννα και η Ήριννα. Όλα τα ποιήματα του διαγωνισμού μπορεί να τα διαβάσει κανείς στην Κατηγορία Poèmes en prose. ]

Τότε, μας έριξαν γυμνές σ’ ένα πηγάδι, που ‘χε από νωρίς στερέψει. Με φωνές φρικτές και με φοβέρες, μας τάιζαν τις μέρες, τις νύχτες μάς λούζαν με κατάρες. Κι όταν χάραξε ορίζοντα η μέρα η εβδόμη, ήρθε η άνασσα σιωπή και το πετσί μας διάβηκε. Ανίδεες, το χρυσάφι της θηλάζαμε με ευλάβεια μην τύχει και φτύσουμε γαλήνη.

Κόριννα, Η παρεξήγηση

Ίβυκος, Ιβύκου έκδικοι

Προχωρώντας στην αυγή ενός στεγνού τοπίου συνάντησα ημιθανές βουνό κατεστραμμένο από άχρονες εξορύξεις λέξεων.

Ήριννα, Ένας Ιεροϊκτίνος στο Παμούκκαλε

– ή αλλιώς τα 5 αποδοκιμαστικά “ο” του δολοφόνου-

Κόριννα, Το σύνηθες

Ήριννα, Γυναικείος Ανασασμός

-Πάνω στην άμμο-

Είχε περάσει η μεγάλη κάψα του μεσημεριού στο νησί της Σκεπτόμενης Λήθης και του αέναου καλοκαιριού. Η μελαχρινή ζαργάνα, αυτή η ίδια η Δέσποινα της Σκεπτόμενης Λήθης, όλορθη μπροστά στης παραλίας τα γλειψίματα, είχε πρηστεί στο στήθος της και από τη μια ρώγα έσταζε μπουμπούκια το πυκνό γάλα. Δίχως ενδοιασμό και με οικειότητα μεγάλη έσυρε το βελούδινο χέρι ανάμεσα στα σκέλια της.

Μάρσυ, Διακριτική Aυτοκτονία

Έτρεχε ξυπόλυτη μην τραυματίσει τα πεφτάστερα που μυστικά πενθούσαν πάνω στις ξαπλωμένες νιφάδες. Η φωνή σβούριζε αδιάκοπο κάλεσμα «έλα καθώς το τελευταίο αστέρι θ’ αγαπιέται απ’ το χιόνι». Ήξερε, η περίσφιξη με το ιδρωμένο δήγμα μέσα σε αχερουσία ομίχλη κορυφώνεται. Ξηλωμένη απ’ τον πυθμένα των πνευμόνων η ανάσα σκάρωνε σήματα καπνού, όμως… Κυνική υπενθύμιση διαρκής πως κανείς… Μα εκείνη λυπόταν περισσότερο που αγωνιώντας να προλάβει, άθελα έγδερνε τη λευκή συμφωνία. Μια απροσδόκητη ουλή από βουρκωμένο χέρι σε ολόδροσα μάγουλα. Ένα της πέρασμα σημάδια κι ασχήμια, έτσι πάντα.

Λουξώριος, Σταλαγματιές

Ήμουν κάτω απ’ το πιάνο ξαπλωμένος. Το’ να ποδάρι του είχε σπάσει κι εγώ ήμουν μπρούμητα και με το κούτελο το στήριζα. Ούτε και ξέρω πόσα χρόνια πέρασα εκεί. Μα είδα αυτό που οι άνθρωποι δεν είχαν δει. Το πιάνο είχε από κάτω κουρδιστήρι…

Άτιτλος, Έτσι ξύπνησα σήμερα

Νυστάζω και κουκουλώνομαι αλλά αναπνέω ακόμα και θα σηκωθώ.
Ανοίγω τα βλέφαρα και ενώ η κόρη των ματιών ζυγίζει τo φως προσαρμόζοντας αντιστρόφως ανάλογα την διάμετρο της για λίγο σε σκέφτομαι πολύ.

Μπαίνω στο ντους. Λούζομαι με ένα μπουκάλι τζόνσονς σαμπουάν -το προτιμώ γιατί τα δάκρυα μου φαίνονται μπανάλ- και με την ειδική σύνθεση ξεπλένω όσες αναμνήσεις από τα χθεσινοβραδινά όνειρα απέμειναν να αιμορραγούν στο κεφαλι μου. Μαύρο το νερό του ξεβγάλματος. Το καταπίνει το σιφόνι και το φτύνει στους υπονόμους.

Κόριννα, Σχετικά με το καπέλο

Δίφιλος, Ὁ ἥρως

Ἐν ἀρχῇ νῖ ἱστορικῶν ἐναποθέσεων, τοῦ εἴδους τοῦ καθαρτικοῦ, τοῦ ὕψους τῶν συννέφων καὶ τοῦ βάθους τῶν ταρτάρων, γεννᾶται ποτὲ εἴτε ἀνακαλύπτεται μία κινητήριος δύναμις! Ἔνιοι ὀνομάζουσιν αὐτὴν «τὸ μάννα», ἔνιοι «ἡ φώτισις», ἔνιοι δὲ «ὁ ἥρως».

Στάτιος, Χιονάτη

Τρέξε αναγνώστη στα αβυθόμετρα πηγάδια της μνήμης σου
τα συναισθήματα ανάσυρε που χάθηκαν,
γιατί απόψε θα γίνεις πάλι παιδί την ιστορία ακούγοντας,
της ανώνυμης βασίλισσας, που οι κοινοί θνητοί την κάλεσαν
Χιονάτη.

Ήριννα, Το μπαρ Το Ναυάγιο

Μνημονεύω ένα καπνισμένο, σκοτεινό μπαρ της νιότης μου, Καρέκλες άτακτες και θαμώνες που παρασύρονται σε παλινδρομικές, πονεμένες κινήσεις. Χρυσόξανθες χύνονται οι μπύρες στα βαθύπατα ποτήρια και στους ξύλινους πάγκους. Ήχοι ανάκατοι από βαρβαρίζουσες ωδές, υβριστικά αναφωνήματα, γέλια γάργαρα από καπνισμένα πνευμόνια αναδεύονται τρελά στου μπαρ την ωχρή ατμόσφαιρα. Μπουκάλια στοιβαγμένα με δύσπεπτο, βαρύ ουίσκι απορροφούν το λιγοστό φως και ανταποδίδουν με ένα γλυκύτερο, σχεδόν μεθυστικό δια της όψης τους και μόνο. Τα κιθαριστικά τραντάγματα φρίζουν το ψυχότροπο υγρό στης κούπας την κοιλότητα. Ένα κακόβουλο χέρι σκονίζει με ναρκωτική άχνη. Κάποιος χάνει τις αισθήσεις του. Μα οι θαμώνες έγκαιρα κολάπτουν τον ατυχή με υγρούς, σαρδόνιους γέλωτες.

ΕΚΤΑΚΤΟΝ! Προκήρυξη Διαγωνισμού

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ το ωραίο Ναυάγιο της Ήριννας, αλλά και τον παλαιότερο Μικρό Πρίγκιπα της Κόριννας, που επίσης μ’ άρεσε, προκηρύσσω τον Πρώτο Παγχιόνιο Διαγωνισμό Πεζού Ποιήματος (ΠΠΔΠΠ 2009).

Όλοι οι Χιονιστές και οι Χιονίστριες, τωρινοί αλλά και μελλούμενοι, καλούνται να αναρτήσουν σχετικό δείγμα εργασίας (Κατηγορία: Poèmes en prose). Ευπρόσδεκτες και οι συμμετοχές επισκεπτών του Χιονιού. Ας υποβάλουν απλώς τα κείμενά τους στα σχόλια, και εμείς θ’ αναλάβουμε να τα ανεβάσουμε αρμοδίως.

Ο νικητής θα αναδειχθεί περί τα τέλη Μαΐου διά μυστικής ψηφοφορίας σε κάλπη. Θα λάβει δε και αναμνηστικό Έπαθλο, του οποίου τη φύση και το είδος φυλάω για έκπληξη.

Αυτά, και σπεύσατε.