Γεώργιος Σουρής, Η ζωγραφιά μου

Μπόι δυο πήχες,
κόψη κακή,
γένια με τρίχες
εδώ κι εκεί.

Κούτελο θείο
λίγο πλατύ,
τρανό σημείο
του ποιητή.

Δυο μάτια μαύρα,
χωρίς κακία,
γεμάτα λαύρα,
μα και βλακεία.

Μακρύ ρουθούνι,
πολύ σχιστό,
κι ένα πηγούνι
σαν το Χριστό.

Πηγάδι στόμα,
μαλλιά χυτά…
γεμίζει στρώμα
μόνο μ’ αυτά.

Μούρη αγρία
και ζαρωμένη,
χλωμή και κρύα
σαν πεθαμένη.

Κανένα χρώμα
δεν της ταιριάζει,
και τώρ’ ακόμα
βαφές αλλάζει.

Δόντια φαφούτη,
όλο σχισμάδες,
ύφος τσιφούτη
για μαστραπάδες.