Κόριννα, Η κακή αγάπη
Προπάντων, μή μου βιάζεσαι:
Έχεις εσύ στο εξής μπροστά σου, μια ολόκληρη ζωή
να τον μοιράζεσαι
κι ακέραιο, βαρύ το παρελθόν του.
Και βέβαια, το μικρό σου το παρόν
που προσπαθεί ματαίως να τον πείσει
αυτός, ολόιδιος ο τωρινός, ειλικρινά
να σ’αγαπήσει, απο μιαν άλλην όμως
μακρινή του πλέον ηλικία.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΝΙ 
15.10.2009 στις 6:17 μμ
Αν προσπαθούσαμε μεταφορικά και γενικά μιλώντας να αναπτύξουμε την κατανόηση της ποίησης σε απειροοσειρά Taylor, αυτή θα γραφόταν με την ακόλουθη σειρά σαν το άθροισμα της αλληλεπίδρασης με τον ποιητή σε προσωπικό επίπεδο συν την αλληλεπίδραση με το σύνολο του έργου του ποιητή συν ένα σύνολο από εγκεφαλικά χαρακτιριστικά που σχετίζονται με την αξιολόγηση πληροφορίας (τετραγωνικός όρος) συν όρους τρίτης τάξης. Λέω αυτά με αφορμή την πτώση της κατανόησής μου όσον αφορά στο ακριβές περιεχόμενο των κειμένων της Κόριννας μετά τον ξενιτεμό μου.
15.10.2009 στις 7:58 μμ
Η αγάπη δε ζητιέται και ειδικά ένα ποίημα δεν αλλά-ζει ή καλύτερα δεν διορθώνει ποτέ την κρίση του άλλου.
Ένα ποίημα σαν και το παρόν μόνο συμπάθεια προκαλεί στον συγγραφέα.
Εγώ προσωπικά δεν θα πέρναγα ποτέ σε μία τέτοια συγγραφή. Αυτά είναι για να μένουν εντός και οι αποφάσεις -οι σκληρές μερικές φορές- είναι για να αλλάζουν τα εκτός. Τον εξωτερικό κόσμο που επιλέξαμε να μας κοσμεί ή να μας δυσαρεστεί.
Καλή συνέχεια
Αφήστε τους κύκλους να κλείνουν
και μπείτε σε νέους που σας προσμονούν
16.10.2009 στις 2:24 πμ
Χμ, ποιητής πρέπει να ανοίξει τη δική της ψυχή για τους αναγνώστες. Εάν το ποίημα θα προκαλέσει τη συμπάθεια του συγγραφέα, τότε ο συγγραφέας έχει καταφέρει να αγγίξει την ψυχή του αναγνώστη. Και αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Υπάρχουν πάρα πολλοί «ποιητές» που μπορεί να κάνει μόνο ο αναγνώστης αισθάνεται τον εαυτό της ως ηλίθιο. Ένα καλό ποίημα δεν περιγράφει μόνο τα συναισθήματα, αλλά είναι γέννα τους στην ψυχή του αναγνώστη. Δεν είμαι 100% σίγουρος αν αυτό το ποίημα έχει τόσο μεγάλη επίδραση σε μένα ή μη…
07.11.2009 στις 7:31 πμ
Αγαπημενοι μου μικροι πριγκηπες ποιητες,η πιηση αποτελει το Αχ!!! μικρο η μεγάλο του του ποιητου,την ακαταμαχητη εσωτερικη παρορμησι οπως εξομολογηθη δημοσιως,καθε φορα και με διαφορετικο αρχεγονο κινητρο ως πρός την τελεολογιαν του ποιήματος .Η ποίηση αποτελεί ψηφίδα εις το ψηφιδωτο της ελευθερίας μας την βαθεια αισθησι της πραγματικοτητος, τον εναγκαλισμο της η την ελπιδα -προσπαθεια της ανατροπης της.Ο ανθρωπος ακομη και στον ανεμο μιλωντας ξεκουραζεται, ελαφρυνεται το μεγαλο φορτιο της καθημερινης βιωτης του.Ολογος ταξιδευοντας πανω στις ραγες της ποιησης οδηγει εις τον παραδεισον της πεπληρωμενης χαρας.Δικος σας,Γιαννης